Derk

20-9-2004     19-8-2025

 Je had de wereld nog zo veel te bieden

Op dinsdag 19 augustus is onze geliefde (vakantie)medewerker Derk slachtoffer geworden van een fataal ongeval.

Derk solliciteerde bij ons als 15-jarige voor vakantiewerk. Een lange, aanvankelijk wat stugge knul, die op het voederbietenveld echter honderduit kletste met zijn collega Mathijs over auto’s, brommers, vissen en zijn aquarium. Onkruid schoffelen is voor de meeste 15-jarigen een no go-verhaal, maar Derk werkte door, hoewel hij ervan baalde dat hij niet op de trekker mocht. Dat kwam goed in zijn tweede jaar, toen hij 16 was.

Derk werd vaste vakantiemedewerker, naast school, volleybal, zijn werk op zaterdag bij dakdekker Floris en het vakken vullen bij de Plus in Middelstum. Op de boerderij ging hij als een speer; leerde trekker rijden, haalde zijn trekker rijbewijs, ging gaandeweg machines bedienen en deed allerlei klussen. Hij was behulpzaam.

In de boomgaard herkende hij snel ziektes en insecten, ving er woelmuizen met hondje Olke, spotte hazen en nesten, deed waterdierentellingen en werkte een zomer aan het dak van de boerderij. Ondertussen ging hij van HAVO naar VWO en startte de studie Agrotechnologie in Wageningen. Thuis in Loppersum sleutelde hij aan zijn oude DAF en dit jaar zijn Saab, zag vrienden, feestte, sportte en leefde voluit.

Derk zijn voetstappen staan overal op Eikemaheert. Alle zomers was hij aan het werk. En als hij een vrijdag of kerstvakantie vrij was meldde hij zich: hebben jullie wat voor mij te doen? “Altijd Derk!”  Lachend zeilde hij dan ’s ochtends met zijn lange lijf op die grote fiets de schuur in, met 10 boterhammen in de trommel. Of het akkerbouw was of fruitteelt, slopen of bouwen, frezen, aardappels rapen of kippen vangen: Derk kon en deed alles, rustig en bekwaam. Maar vooral groeide hij uit tot een jong volwassene die met iedereen overweg kon, geduldig uitleg kon geven en bij ieder regelmatig belangstellend informeerde hoe het ging. Een zeer geliefd persoon.

Zondag zou hij in het vliegtuig zijn gestapt om zijn lief, Lisa Hommes, die een halfjaar in New Zeeland studeert, op te zoeken en daarna zelf een halfjaar in Praag te gaan studeren. Hij zag op tegen de lange reis én zag uit naar het weerzien met Lisa en de reis die ze samen zouden maken.

Onze lieve, veelzijdige en betrokken Derk mag het allemaal niet meer meemaken en zal  niet verder groeien als mens. Op ons heeft hij een onuitwisbare indruk gemaakt. We voelen mee met het grote verlies voor ouders Tjitse en Mariëlle, zus Anniek en vriendin Lisa en andere naasten.