Sinds het voorjaar van 2020 wordt onze boomgaard enorm geplaagd door woelmuizen. Door het natte najaar en daarna enorme droogte hebben we de boomstroken niet onkruidvrij kunnen maken. Onder het onkruid en de compost vonden woelmuizen, die er al wel waren, grote kansen om nestjes te bouwen en zich te vermeerderen

Vanaf april/mei hebben ze zich erg tegoed gedaan aan de boomwortels. Die vreten ze af tot er alleen nog een ‘potloodpunt’ aan zit. De boom kan geen water en voeding meer opnemen, sterft af en je kunt hem zo uit de bodem trekken.

‘Wat kun je er aan doen?’, vraagt iedereen. Wij voelden ons eerst te hopeloos om maar aan een remedie te denken. De gangen zitten overal in de boomgaard. Waar moet je beginnen? Vallen zetten? Wie doet het en wat kost dat allemaal wel niet.

Totdat Olke, onze Jack Russell, goed in ons vizier kwam. Olke ruikt de muizen en hij ving er wel eens één. Dat lukte niet meer, omdat de bodem hard als beton was. Maar hij wees steeds wel aan waar volgens hem een muis of een nest zat. Zodoende zijn we begonnen met het doorlopen van de boomgaard met Olke en een schop. Hij wijst aan, wij breken de grond open en hij zoekt met de neus net zo lang tot we de muis hebben gevonden.

De muizen gaan stil zitten van de stress. Olke heeft geen compassie. Hij dood ze in één beweging en slikt ze met huid en haar door. Onze held heeft er al bijna 80 gevangen inmiddels. Hij heeft er zelfs de Biovaria, de nieuwsbrief voor biologische fruittelers van voorlichtingsinstantie Delphi, mee gehaald en Dagblad van het Noorden (https://www.eikemaheert.nl/olke-in-dvhn/). Hulde aan onze held en onze topmedewerker. Het is de ware biologische bestrijding van wat we een enorme plaag kunnen noemen. We hopen op herstel van het evenwicht, waar onze uilen en valk ook bij helpen.